Recykling tworzyw sztucznych - metody przetwarzania odpadów opakowaniowych
Dorota Plichta
Czym jest odpad opakowaniowy? Tym terminem określa się wszystkie opakowania (włączając również te wielokrotnego użytku) które zostały wycofane z rynku i które stanowią odpady zgodnie z zapisami zawartymi w ustawie z dnia 11 maja 2011 o opakowaniach i odpadach opakowaniowych. Wyjątkiem w tym przypadku są odpady powstałe w procesie produkcji opakowań.
Rodzaje opakowań
W zależności od surowca, jaki został użyty do stworzenia danego opakowania można pogrupować je w następujący sposób:
- opakowania z tworzyw sztucznych,
- opakowania z aluminium,
- opakowania ze stali,
- opakowania z papieru i tektury,
- opakowania ze szkła,
- opakowania z drewna,
- opakowania wielomateriałowe, czyli zawierające surowce z powyższych grup, np. kartony – papier i aluminium.
Warto zauważyć, że opakowania wykonane z tworzyw sztucznych (tworzyw polimerowych) stanowią największą grupę opakowań. Z tego względu recykling tworzyw sztucznych jest jedną z głównych metod stosowanych w przetwórstwie odpadów opakowaniowych.
Na czym polega przetwarzanie odpadów opakowaniowych
Przetwarzanie odpadów opakowaniowych można podzielić na 3 etapy:
- recykling materiałowy,
- przygotowanie do ponownego użycia,
- odzysk energetyczny.
Recykling materiałowy znajduje zastosowanie przede wszystkim w przypadku opakowań wielomateriałowych, np. kartonów po sokach. Proces ten polega na rozwarstwieniu (rozwłóknieniu) struktury materiału do postaci osobnych włókien – włókien celulozy, które po odpowiedniej obróbce i oczyszczeniu mogą zostać ponownie wykorzystane np. do produkcji wyrobów papierniczych. Następnie z kartonu odzyskiwane są w aluminium oraz frakcje polietylenu, które mogą być użyte jako surowiec energetyczny. W przypadku opakowań jednorodnych, np. szklanych najpierw należy usunąć z nich wszelkie zanieczyszczenia, takie jak etykiety czy elementy metalowe, a następnie rozdrabnia się je do formy stłuczki szklanej, którą przetapia się na nowe produkty.
Przygotowanie do ponownego użycia to etap w przetwórstwie odpadów opakowaniowych, który dotyczy głównie opakowań po środkach niebezpiecznych, np. stalowych beczek lub paleopojemników (typu IBC). Ich ponowne użycie będzie możliwe dopiero wówczas, gdy zostaną dokładnie wyczyszczone, zdezynfekowane oraz usunięte zostaną z nich pozostałości po środkach chemicznych. Może również zaistnieć konieczność naprawy uszkodzeń mechanicznych tego rodzaju opakowań czy wymiana elementów składowych. Po poddaniu ich testom szczelności, zabezpieczeniu i polakierowaniu odpady tego rodzaju mogą być ponownie użyte. Często ich przeznaczenie jest takie samo, jak pierwotnie.
Odzysk energetyczny znajduje zastosowanie w przypadku opakowań wielomateriałowych i opakowań po środkach niebezpiecznych. Temu procesowi poddawane są opakowania, których recykling jest nierentowny lub niemożliwy. Odzysk energetyczny polega na obróbce termicznej odpadów opakowaniowych w specjalnie przystosowanych do tego spalarniach odpadów przemysłowych. Warto jednak zauważyć, że zgodnie z prawem spalanie nie jest recyklingiem.
Joanna Jędrzejczyk
Zostaw komentarz